Αγαπητοί παππούδες, το όνομα του παιδιού δεν είναι επιλογή σας: 3 ιστορίες βάφτισης και τρέλας

Δεν μπορώ να καταλάβω τη νοοτροπία των νέων ζευγαριών. Θέλουν να το παίξουν μοντέρνοι και προχωρημένοι και κάνουν ό, τι τους κατέβει στο κεφάλι

Το θέμα της ονοματοδοσίας του παιδιού είναι κάτι που απασχολεί πολλούς γονείς καθώς συχνά δεν τους αναγνωρίζεται το δικαίωμα να διαλέξουν το όνομα που εκείνοι επιθυμούν για το παιδί τους. Αιτία είναι οι παππούδες και γιαγιάδες που απαιτούν με τρόπο άκομψο πολλές φορές να ακουστεί το δικό τους όνομα δημιουργώντας προβλήματα στους νέους γονείς, καθώς και τσακωμούς, μέχρι και διαζύγιο αν δεν υποχωρήσει κάποια από τις δύο πλευρές.

Στα παρακάτω μηνύματα που μας έστειλαν τρεις αναγνώστες και αναγνώστριές μας θα δούμε πώς αντιμετωπίζει την κατάσταση αυτή ένα ζευγάρι νέων γονέων, πώς την αντιμετωπίζουν οι παππούδες, θα δούμε όμως και την άλλη πλευρά. δηλαδή ένα παιδί που μεγάλωσε με ένα όνομα που μισεί, αφού οι γονείς του επέλεξαν να του δώσουν το κάπως ασυνήθιστο όνομα της γιαγιάς του:

«Δεν θα επιτρέψω στον άντρα μου να βγάλουμε το παιδί Θρασύβουλο»

Με τον άντρα μου είμαστε παντρεμένοι 4 χρόνια και πριν από 6 μήνες αποκτήσαμε το πρώτο μας παιδάκι. Είναι ένα γλυκύτατο αγοράκι που μας έχει πάρει τα μυαλά. Και εγώ και ο άντρας μου είμαστε όλη μέρα από πάνω του, το κοιτάζουμε, το φιλάμε και το βγάζουμε φωτογραφίες. Το ίδιο ενθουσιασμένοι είναι και οι γονείς μας, καθώς είναι το πρώτο εγγόνι της οικογένειας.

Ενώ με τον άντρα μου δεν έχουμε τσακωθεί ποτέ, «ρίχνουμε» όλους τους τσακωμούς μαζεμένους και όλα αυτά λόγω του ονόματος που θέλει να δώσει στο παιδί μας. Ο άντρας μου και οι γονείς του είναι από χωριό και είναι κάπως πιο δεμένοι με τις παραδόσεις σε αντίθεση με μένα. Θέλει οπωσδήποτε να βγάλει το παιδί μας Θρασύβουλο, όπως δηλαδή λένε και το μπαμπά του.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη μέρα που γεννήθηκε το παιδί, μόλις μπήκε ο πεθερός μου στο δωμάτιο και του έδειξε ο άντρας μου το μωρό είπε: «Να χαρώ εγώ το Θρασύβουλο το νεότερο. Να μας ζήσει. Ε, ρε κάτι γλέντια που έχουμε να κάνουμε στα βαφτίσια».

Εγώ απλά έμεινα να τους κοιτάζω. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να ονομάσω το παιδί μου έτσι. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό το όνομα. Εφόσον δεν απαιτώ να πάρει το όνομα των γονιών μου και δεν το έχω αναφέρει καν, γιατί να το απαιτεί εκείνος; Εμένα με ρώτησε κανείς; Το παιδί μου δεν έχει μόνο μπαμπά, αλλά και μαμά και πιστεύω ότι μου πέφτει λόγος. Αν ο πεθερός μου είχε διαφορετικό όνομα, ίσως και να το συζητούσα, αλλά Θρασύβουλο εγώ το παιδί μου δεν το βγάζω.

Λέω συνεχώς του άντρα μου «Κάτσε να το συζητήσουμε να διαλέξουμε μαζί ένα όνομα που να αρέσει και στους δύο», αλλά εκείνος είναι ανένδοτος ότι έτσι είναι η παράδοση, έτσι θα κάνουμε και εμείς (μου είπε να δώσω όποιο όνομα θέλω στο δεύτερο παιδί μας). Πιστεύει πως δίνοντας στο παιδί το όνομα του μπαμπά του του αποτίει τιμή και δείχνει το σεβασμό του λες και η τιμή και ο σεβασμός δεν φαίνονται από τις πράξεις μας και τα λόγια μας, πρέπει να βγει και το όνομα για να το αποδείξουμε.

Δεν ξέρω τι θα κάνουμε. Δεν το συζητάει ούτε καν για δεύτερο όνομα. Να το βγάλω Θρασύβουλο δεν παίζει, καθώς το όνομα αυτό δεν έχει ούτε καν υποκοριστικό. Τι να το φωνάζω; Βούλη; Με την καμία. Στη φάση που είμαστε τσακωνόμαστε κάθε μέρα και άκρη δεν βγάζω. Πραγματικά δεν ξέρω τι θα κάνω. Έχω εκνευριστεί απίστευτα με όλο αυτό το μπάχαλο που γίνεται.

Αναστασία

«Η νύφη μου δεν καταδέχτηκε να δώσει το όνομά μου στο μωρό. Σκέφτομαι μήπως δεν πάω στη βάφτιση»
Μεγάλη χαρά έχουμε στην οικογένειά μας γιατί σε μία εβδομάδα βαφτίζουμε την πρώτη μου εγγόνα. Είναι ένα μωρό πανέμορφο, χοντρούλι με κάτι μεγάλα καταπράσινα ματάκια. Η αλήθεια είναι πως μοιάζει στη νύφη μου, που είναι μία πολύ όμορφη κοπέλα και χαίρομαι πολύ που πήρε τα καλά της.

Έχω καλή σχέση μαζί της εκτός από κάτι που με έχει εκνευρίσει πολύ σε εκείνη. Επέλεξε εκείνη όνομα για το μωρό χωρίς να ρωτήσει κανέναν, ούτε καν εμάς. Θα τη βγάλει Καρολίνα.

Η νύφη μου είναι ένας άνθρωπος δυναμικός που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της και που σέρνει το γιο μου κυριολεκτικά από τη μύτη. Περίμενα πως το πρώτο μου εγγόνι θα έπαιρνε το δικό μου όνομα, αλλά δεν μου έκαναν τη χάρη. Ο γιος μου ήθελε το ίδιο με μένα, αλλά δεν πιστεύω πως τον έπαιρνε να το προτείνει καν.

Θεωρώ πως έχω κάθε δικαίωμα ως γιαγιά να ακούσω το δικό μου όνομα και όχι ένα άσχετο ξενόφερτο. Εμένα με λένε Αμαλία και τον άντρα μου Θανάση. Τόσο άσχημα είναι πια αυτά τα ονόματα; Δηλαδή αν ονόμαζε το παιδί Αμαλία ή Αθανασία τι θα πάθαινε; Φοβόταν μη την κακοχαρακτηρίσουν οι φίλες της;

Δεν μπορώ να καταλάβω τη νοοτροπία των νέων ζευγαριών. Θέλουν να το παίξουν μοντέρνοι και προχωρημένοι και κάνουν ό, τι τους κατέβει στο κεφάλι. Σκέφτηκα να μην πάω καν στη βάφτιση, αλλά μάλλον δεν θα φτάσω μέχρι εκεί. Θα βρω την ευκαιρία κάποια στιγμή και θα τους το «χτυπήσω» για την επιλογή τους. Προς το παρόν δεν έχω άλλη επιλογή παρά να φορέσω ένα ψεύτικο χαμόγελο στις οικογενειακές φωτογραφίες και να καταπιώ την ήττα μου. Θα τους «φτιάξω» εγώ άλλη στιγμή.

Αμαλία

«Άλλαξα το όνομά μου, αλλά οι δικοί μου δεν το δέχονται και εξακολουθούν να με φωνάζουν Παρθενόπη»

Οι γονείς μου με ονόμασαν Παρθενόπη καθώς έτσι λεγόταν η μαμά του μπαμπά μου. Ασυνήθιστο και πρωτότυπο όνομα μεν, αλλά το μισώ όσο τίποτε άλλο. Από την εφηβεία ειδικά και μετά δεν τολμούσα να το ξεστομίσω. Το άλλαξα σε Νόπη, αλλά και πάλι με ρωτούσαν από πού βγαίνει. Τι να τους πω εγώ μετά; Ότι οι γονείς μου μάλλον με μισούσαν και με τιμώρησαν με αυτό τον τρόπο;

Δεν υπήρχε άλλη επιλογή παρά να το αλλάξω. Όταν έκλεισα τα 25 μου, πήγα στο ληξιαρχείο και έκανα αίτηση αλλαγής ονόματος. Ήταν το καλύτερο δώρο που μπορούσα να κάνω στον εαυτό μου. Για πρώτη φορά αισθάνομαι καλά και ήρεμη σε αντίθεση με τους γονείς μου και την αδερφή μου που αρνούνται να αποδεχτούν το νέο μου όνομα και εξακολουθούν να με φωνάζουν με το βαφτιστικό μου. Όσες φορές και αν τους έχω ζητήσει να το ξεχάσουν το όνομα αυτό, εκείνοι επιμένουν να με φωνάζουν Παρθενόπη (ούτε καν Νόπη) και με συστήνουν παντού με το κανονικό μου όνομα. Έχω ενημερώσει τους πάντες, φίλους και συγγενείς, ότι έχω αλλάξει όνομα, αλλά όλοι τους λες και είναι συνεννοημένοι και εξακολουθούν να με φωνάζουν Παρθενόπη όταν με συναντούν, ακόμα και μπροστά σε τρίτους φέρνοντάς με σε ακόμα πιο δύσκολη θέση.

Τους έχω πει χιλιάδες φορές ότι δεν μου αρέσει αυτό το όνομα, αλλά εκείνοι με αποκαλούν υπερευαίσθητη, μου λένε ότι πρέπει να ωριμάσω και ότι κανονικά θα έπρεπε να είμαι περήφανη που έχω το όνομα της γιαγιάς μου, που είναι ένα γνήσιο, ελληνικό, πατροπαράδοτο όνομα.

Δεν τους πέφτει λόγος. Εγώ μπορεί να θέλω να με φωνάζουν και Μπάμπη. Τι πρόβλημα έχουν; Δικό μου όνομα είναι, εγώ αποφασίζω. Τόσο δύσκολο τους είναι πια;

Θάλεια (πλέον)

Πηγή: singleparent