Θυμάστε πριν αρκετά χρόνια που όλες οι συναλλαγές στην Ελλάδα πραγματοποιούνται με τις δραχμές; Μπορεί μετά το ευρώ η χρηματική τους αξία να έπεσε, σήμερα όμως φαίνεται ότι ένα νόμισμα των 100 δραχμών, μπορεί να πωληθεί σε συλλέκτες μέχρι και για 5.000 ευρώ!
Το τελευταίο διάστημα, πολύς κόσμος που είχε κέρματα των 100 δραχμών άρχισε να τα βγάζει προς πώληση στο διαδίκτυο, ζητώντας σαν αντίτιμο μεγάλα χρηματικά ποσά, σε αντίθεση με το e-Bay, όπου το ένα κοστίζει μόλις ένα ευρώ.
VIRAL ΕΙΔΗΣΗ
Τέλος τα μετρητά από τα ΑΤΜ: Χαμός με την απόφαση των τραπεζών
Σύμφωνα με δήλωση ειδικού εκτιμητή νομισμάτων πάντως, υπάρχουν ορισμένα σπάνια νομίσματα μεγάλης αξίας, δυστυχώς όμως αυτά δε βρίσκονται στην κατοχή των πολιτών. Τα νομίσματα των 100 ή λιγότερων δραχμών, μπορεί μεν να πωλούνται στο διαδίκτυο, όμως η αξία τους είναι μηδαμινή, με την αντικειμενική τους αξία να είναι στα 2 ευρώ, το ένα κιλό αυτών.
Βέβαια, υπάρχουν ελάχιστα νομίσματα των 100 δραχμών με τον Μέγα Αλέξανδρο που κοστίζουν 3.000 ευρώ έκαστο, όμως η πλειοψηφία των Ελλήνων, μάλλον δεν τα έχει δει ποτέ της.
Πιο συγκεκριμένα, υπάρχουν 15 νομίσματα που κόπηκαν το 1990 σε PROOF κατάσταση και αυτά αξίζουν 3.000 το καθένα, όμως βρίσκονται ήδη στα χέρια συλλεκτών και όχι σε κουμπαράδες περασμένων δεκαετιών. Εκτός από την αξία των δραχμών, δείτε εδώ ποιο χαρτονόμισμα δεν κυκλοφόρησε ποτέ.
«Επιστροφή στις Δραχμές»: Όλη η αλήθεια για την φήμη που λίγο έλειψε να γίνει είδηση!
Το παρακάτω άρθρο είναι του έμπειρου καθηγητή Οικονομικής Ανάλυσης και Διεθνών Οικονομικών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Περικλή Γκόγκα και το Athensmagazine.gr το αναδημοσιεύει παρακάτω!
Διαβάστε αναλυτικά παρακάτω:
Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μένα ως οικονομολόγο ο μύθος της δραχμής. Ακούω να μου λένε ότι με τη δραχμή η χώρα μας τις δεκαετίες του 1950 και 1960 είχε επιτύχει πολύ υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Πράγματι, η Ελλάδα τότε συντηρούσε ένα μέσο ρυθμό ανάπτυξης περίπου 6% το χρόνο που την έφερνε 2η στην παγκόσμια κατάταξη μετά την Ιαπωνία που ήταν στο 7%.
Όμως αυτό που δεν γνωρίζουν όσοι μιλούν για αυτό τον μύθο είναι ότι και εκείνη την εποχή η Ελλάδα είχε «ευρώ»! Ήταν και τότε όπως και τώρα σε μια νομισματική ένωση που της απέτρεπε να ασκεί ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, να «κόβει» δηλαδή όσο χρήμα επιθυμεί όπως θέλουν οι υποστηρικτές του μύθου αυτού.
Βόμβα από Τράπεζα της Ελλάδος: Δισεκατομμύρια δραχμές κρυμμένες σε…
Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μένα ως οικονομολόγο ο μύθος της δραχμής. Ακούω να μου λένε ότι με τη δραχμή η χώρα μας τις δεκαετίες του 1950 και 1960 είχε επιτύχει πολύ υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Πράγματι, η Ελλάδα τότε συντηρούσε ένα μέσο ρυθμό ανάπτυξης περίπου 6% το χρόνο που την έφερνε 2η στην παγκόσμια κατάταξη μετά την Ιαπωνία που ήταν στο 7%. Όμως αυτό που δεν γνωρίζουν όσοι μιλούν για αυτό τον μύθο είναι ότι και εκείνη την εποχή η Ελλάδα είχε «ευρώ»!
Ήταν και τότε όπως και τώρα σε μια νομισματική ένωση που της απέτρεπε να ασκεί ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, να «κόβει» δηλαδή όσο χρήμα επιθυμεί όπως θέλουν οι υποστηρικτές του μύθου αυτού. Αυτή η νομισματική ένωση ήταν το διεθνές νομισματικό σύστημα του Μπρέτον Γουντς. Έτσι η δραχμή δεν ήταν ανεξάρτητη αλλά μέρος του συστήματος αυτού. Το σύστημα του Μπρέτον Γουντς πράγματι βοήθησε να επιτύχει η χώρα μας τα υψηλά εκείνα επίπεδα ανάπτυξης γιατί παρείχε: σταθερότητα, χαμηλό πληθωρισμό, ασφάλεια στους ξένους επενδυτές και χαμηλό κίνδυνο. Φυσικά αυτός ήταν και ο σκοπός της δημιουργίας του Μπρέτον Γουντς το 1945 όπως και της Ευρωζώνης το 1998.
Το ευρώ στην παρούσα κατάσταση της ελληνικής οικονομίας αποτελεί τον μόνο παράγοντα ασφάλειας και αξιοπιστίας της προσπάθειας της χώρας για να βγει από την κρίση. Κανείς, ούτε ξένος, ούτε Έλληνας, δεν εμπιστεύεται τις κυβερνήσεις μας και τους χειρισμούς τους. Η εγκατάλειψή του ευρώ θα αποτελεί αποδοχή της ήττας και της αδυναμίας μας να αποφύγουμε την χρεοκοπία. Φυσικά στο ευρώ είμαστε συνέταιροι με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Ως τέτοιοι είναι αλήθεια ότι δεν μπορεί κανείς να μας βγάλει από το ευρώ, όπως δεν μπορεί κανείς να βγάλει με το έτσι θέλω έναν συνέταιρό του από το μαγαζί του.
Πηγή