Πόση δύναμη έχει η Μάνα που ξεροσταλιαζει έξω απο την εντατική για να δει το παιδί της δύο ώρες την ημέρα.
Από τι υλικό είναι άραγε φτιαγμένοι οι άνθρωποι και πόσα αποθέματα αντοχής μπορεί να έχουν για να αντιμετωπίσουν στις δυσκολίες; Πόσο μάλλον, όταν αφορά το παιδί τους. Ένα παιδί που παλεύει για τη ζωή του.
Η Κατερίνα Σταματελάτου, η περήφανη μητέρα του Κωνσταντίνου – Εφραίμ, που έφυγε από τη ζωή μετά από μάχη με τον καρκινοδράκο, μέσα από ένα συγκινητικό και πολύ δυνατό κείμενο αποκαλύπτει ακριβώς αυτήν την δύναμη.
«Αναρωτιέμαι από τι υλικό είμαστε φτιαγμένοι εμείς οι άνθρωποι; Πώς μπορούμε στην δυσκολία και σηκώνουμε ψηλά το κεφάλι και παλεύουμε;
Πόση δύναμη έχουμε στα μύχια της ψυχής μας κρυμμένη;
Πόση δύναμη έχει η Μάνα;
Η Μάνα που είναι μέσα σε ένα δωμάτιο ογκολογικής μοναδας παίδων και περιποιείται το χικμαν του παιδιού της.
Η Μάνα που είναι σε ένα νοσοκομείο δίπλα στο προσκεφαλι του παιδιού της και περιμένει με αγωνία την καθιερωμένη ενημέρωση των γιατρών για την πορεία της υγειας του.
Η Μάνα που ξεροσταλιαζει έξω απο την εντατική για να δει το παιδί της δύο ώρες την ημέρα.
Η Μάνα που σηκώνει τον σταυρό της αναπηρίας του παιδιού της και του προσφέρει ολο της το ” ειναι”.
Η Μάνα που γονατίζει στο εικόνισμα μπροστά και με σπαραγμο ζητάει το θαύμα.
Η Μάνα που χάνει το παιδί της, μωρό, μικρό, μεγάλο… δεν έχει σημασία.
Αυτές οι Μάνες που προσπαθούν να μην διαλυθεί η οικογένεια τους γιατί αυτές είναι ο πυρήνας.
Αυτές οι Μάνες που στο τέλος της ημέρας θα σου χαμογελασουν και θα σου δείξουν ότι έχουν αποθέματα μεγάλα.
Αυτές οι Μάνες που θα λυγισουν, θα χτυπηθουν, θα ματωσουν αλλά θα ειναι μία στιγμή και μετά θα σηκωθούν Μαχιμες.
Δεν το έχετε ακούσει, λοιπον;
Η Μάνα είναι ζυμωμενη απο Αγάπη και Πίστη και σίγουρα έχει φτερά σαν τον αετό, τρέχει και δεν κουράζεται, βαδίζει και δεν ξαποσταινει.
Την λένε Αναστασια, Βασω, Ειρήνη, Κατερινα, Ινα, Ελενα, Ελινα, Ελένη, Στελλα, Ναντια, Σοφια, Δέσποινα, Μαρία, Φανή, Δήμητρα, Σωτηρία, Κυριακή,Ντίνα, Μαιρη, Γεωργία…»