Κώστας Τσάκωνας: Ο μαέστpος τοu γέλιου, οι ιστορικές ατάκες και οι ατυχίες στο τέλος της ζωής του
Ο Κώστας Τσάκωνας θεωρείται ένας από τους μεγάλους κωμικούς του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, καθώς αγαπήθηκε εξαιρετικά από το κοινό. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός στην κωμωδία κυρίως τις δεκαετίες του ‘80 και του ‘90 με χαρακτηριστικούς τους ρόλους από τις ταινίες «Μάθε παιδί μου γράμματα» (1981) και στις βιντεοταινίες «Κλασική περίπτωση βλάβης» (1987) και «Η μεγάλη απόφραξη» (1988).
Ο Κώστας Τσάκωνας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Οκτωβρίου 1943. Στα 11 του χρόνια αναγκάστηκε να βγει στη βιοπάλη, ενώ παράλληλα φοιτούσε σε νυχτερινό σχολείο. Σπούδασε υποκριτική στη δραματική σχολή του «Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου» του Λεωνίδα Τριβιζά και τη δραματική σχολή «Βεάκη».
Κώστας Τσάκωνας: Οι επιτυχίες του στον κινηματογράφο και τα χτυπήματα της μοίρας
Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε με εντελώς τυχαίο τρόπο, σε μία ταινία μικρού μήκους του συμμαθητή του Κώστα Ζυρίνη. Στη συνέχεια έπαιξε πολλούς ρόλους στον κινηματογράφο, το θέατρο και στην τηλεόραση, δίπλα σε σπουδαίους κωμικούς ηθοποιούς, όπως ο Θανάσης Βέγγος, ο Σωτήρης Μουστάκας, ο Στάθης Ψάλτης και ο Κώστας Βουτσάς.
Τη δεκαετία του ‘80 έγινε ευρύτερα γνωστός, μέσα από τις βιντεοκασέτες, όπου είχε πάντα πρωταγωνιστικούς ρόλους. Διακρίθηκε ιδιαίτερα στο θέατρο, σε επιθεωρησιακούς ρόλους, που διακωμωδούσαν τα κόμματα εξουσίας της εποχής, το πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία.
Από το 2004 η μοίρα τού έπαιξε άσχημο παιγνίδι. Τότε τραυματίστηκε σοβαρά, όταν ένα δέντρο έπεσε στο κεφάλι του, το 2010 έπαθε εγκεφαλικό και το 2014 διαγνώστηκε με καρκίνο στην ουροδόχο κύστη. Τον τελευταίο χρόνο της ζωής του δεν μπορούσε να περπατήσει πάνω από 15 λεπτά την ημέρα. Αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια τη σοβαρή κατάσταση της υγείας του, έχοντας αποταμιεύσει τα αναγκαία χρήματα για τα γεράματά του, όπως είχε δηλώσει.’
Ο ίδιος ήθελε να βγει στο σανίδι, παρά την κατάσταση της υγείας του, αλλά στο μυαλό του γυρόφερνε μια φράση που του είχε πει ο Νίκος Σταυρίδης: «Ποτέ μη ζητήσεις να παίξεις και να λένε «τον καημένο, πώς κατάντησε…». Δεν πρέπει να σε βλέπουν και να σε λυπούνται. Ο ηθοποιός εκπέμπει φως, λάμψη, γέλιο, κλάμα. Όχι μιζέρια».
Ο Κώστας Τσάκωνας πέθανε στην Κόρινθο στις 4 Νοεμβρίου 2015, σε ηλικία 72 ετών.
Ο ίδιος είχε δηλώσει…
Το πάθος μου ήταν πάντα η τεχνολογία. Να μάθω την τέχνη του μηχανικού και του ηλεκτρολόγου. Αν περάσει μία ημέρα που δεν κάνω κάποιο μερεμέτι είναι μία ημέρα άδεια. Αυτός είναι ο ψυχικός μου κόσμος. Τα εργαλεία μου είναι η ψυχή μου.
Εγώ έχω το χάρισμα ότι γεννήθηκα με την φάτσα και τη φωνή του Καραγκιόζη.
Η ζωή μου είναι βίος και ξυπολιτεία. Ξυπόλυτος κυκλοφορούσα μικρός. Θυμάμαι τα πρώτα μου παπούτσια, μου τα πήρε ο πατέρας μου εννέα χρονών.
Τον θάνατο δεν τον φοβάμαι καθόλου. Κάποια στιγμή θα φύγουμε από τη ζωή. Άλλωστε τον θάνατο και την εφορία δεν τα αποφεύγεις.
Κώστας Τσάκωνας:Φιλμογραφία
Ιωάννης ο βίαιος (1973)
Λάβετε θέσεις (1973)
Από που πάνε για τη χαβούζα (1978)
Βέγγος, ο τρελλός καμικάζι (1980)
Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι (1980)
Και ξανά προς τη δόξα τραβά (1980)
Μάθε παιδί μου γράμματα (1981)
Στο δρόμο του θεού (1982)
Κάτω τα χέρια από τα νιάτα (1983)
Εθνική παπάδων (1984)
Θηλυκό θηριοτροφείο (1984)
Ροκάκιας την ημέρα… το βράδυ καμαριέρα (1984)
Ρόδα τσάντα και κοπάνα Νο3 (1984)
Τι έχουν να δουν τα μάτια μου (1984)
Η γυναικάρα από το Κιλκίς (1985)
Οι Πόντιοι (1985)
Επάγγελμα γυναίκα μια ζωή πατίνι (1986)
Λόρδαν ο βάρβαρος (1987)
Πόντιος είμαι ότι θέλω κάνω (1987)
Όλγα Ρόμπαρντς (1989)
Αθηναίοι (1990)
Ο δραπέτης του φεγγαριού (1994)
Φτηνά τσιγάρα (2000)
Αλέξανδρος και Αϊσέ (2001)
Ιλουστρασιόν (2006)
Πηγή