Φλώρινα: H κουκλίστικη πόλη της Βόρειας Ελλάδας που κοντράρει άνετα την Ελβετία!

Διαφ.

Μπορεί οι Άλπεις να είναι όντως πιο εντυπωσιακές ως οροσειρές από την ορεινή Ελλάδα, αλλά ο συνδυασμός του ορεινού τοπίου με την βιοποικιλότητα και την εναλλαγή του τοπίου, καθώς και τους άψογους παραδοσιακούς οικισμούς, καθιστά αυτό το κομμάτι της χώρας μας μοναδικό.

Αλήθεια επίσης είναι, ότι κάποιοι από τους δημοφιλείς προορισμούς, είναι πιο προικισμένοι από άλλους.

Η Φλώρινα και η γύρω περιοχή, είναι αναμφισβήτητα μία από αυτές τις προικισμένες. Όμορφη πόλη, χιονοδρομικό 18 χιλιόμετρα πιο πάνω, το Νυμφαίο στα «ψηλά» του Νομού και το παγκόσμιο μνημείο της φύσης, οι Πρέσπες από την άλλη μεριά.

Ο Σακουλέβας, το ποτάμι που διασχίζει τον οικισμό της Φλώρινας, είναι το πεδίο αναφοράς της πόλης. Στις όχθες του, είναι χτισμένα τα ομορφότερα κτίρια, πολλά από τα μαγαζιά για διασκέδαση, ο «Αριστοτέλης» που ενσωματώνει σχεδόν όλη την πολιτιστική ζωή της πόλης, ο καθεδρικός ναός του Αγίου Παντελεήμονα.

Εδώ επέλεξε να «στήσει» το σκηνικό του ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, για το «Μετέωρο βήμα του πελαργού», αναστηλώνοντας και κάποια μισογκρεμισμένα κτίρια.

Στην κεντρική πλατεία, ξεκινάει ο πεζόδρομος της Παύλου Μελά με τα πολλά μπαράκια και τα café. Εδώ αρχίζει και η Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο δεύτερος «ισχυρότερος» οικιστικός πυρήνας, μετά το ποτάμι. Εδώ είναι το Δημαρχείο, η Νομαρχία, τα δικαστήρια και το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, φτιαγμένο το 1930 σε νεοβυζαντινό στυλ. Εδώ οι περισσότεροι κάνουν το σταυρό τους μιας και το κτίριο της Εθνικής μοιάζει όντως με εκκλησία.

Στην πλατεία Ηρώων είναι που μπαίνει και η μεγαλύτερη φωτιά τα Χριστούγεννα. Γιατί αυτή η πόλη έχει ένα έθιμο αιώνων για τα Χριστούγεννα: σε κάθε γειτονιά της, οι κάτοικοι ανάβουν και μία φωτιά!

Έχουν δε και έναν άτυπο ανταγωνισμό μεταξύ τους, ποιος θα φτιάξει τη μεγαλύτερη. Στις περισσότερες από αυτές, οι «διοργανωτές» κερνάνε -και με τη βοήθεια του Δήμου- κρασί, τσίπουρο, φασολάδα, ενώ οι μπάντες του Δήμου παίζουν στις μεγαλύτερες και πιο κεντρικές.

Αν δεν πάρετε μέρος στο χορό και απλά κάθεστε και κοιτάτε, δεν θα νιώσετε τη μαγεία της γιορτής . Κι αν ένας επισκέπτης που δεν ξέρει τι συμβαίνει, κατέβει στις 23 Δεκεμβρίου μετά της 12 τα μεσάνυχτα, από την Βίγλα προς τη Φλώρινα, θα νομίσει ότι η πόλη φλέγεται!

Και το έθιμο ετούτο είναι τόσο ισχυρό και ριζωμένο στις καρδιές των Φλωρινιωτών, που ούτε ο πανίσχυρος (άλλοτε) μητροπολίτης Αυγουστίνος Καντιώτης, δεν κατάφερε να το «ξεκάνει», όταν το 1992 το κατήγγειλε ως ειδωλολατρικό και κάλεσε το ποίμνιο να απόσχει.

Ειρήσθω εν παρόδω, θα πω ότι δικής του έμπνευσης και υλοποίησης είναι και ο τεράστιος σταυρός, τριάντα μέτρων ύψους, στον λόφο του Αγίου Παντελεήμονα πάνω απ την πόλη.
Έντονα αμφιλεγόμενη προσωπικότητα ο Μητροπολίτης Καντιώτης, βαθιά συντηρητικός , αποσύρθηκε λόγω γήρατος το 2000. Οι Φλωρινιώτες πάντως, στην μεγάλη τους πλειοψηφία τον αγαπούσαν, συγχωρώντας του τις συχνές υπερβολές.

H Φλώρινα, από τους τούρκους ονομαζόταν Φλωρίνε, από τους ντόπιους χωρικούς Λέριν, από τους βλάχους Χλέρνου και από τους αλβανούς Φολορίνα. Κοντά σε αυτές τις ονομασίες ας προστεθεί και η ονομασία «Φουρούν». Έτσι την ονόμαζαν οι Τάταροι, που ήταν στην υπηρεσία του Αλή Πασά.